W poprzedniej notce wspominałyśmy o "spontanicznych wojażach", wobec czego chcemy podzielić się z Wami wrażeniami z ostatnich.
Jak szczerze można poczuć atmosferę miejsca, kiedy widzisz je dopiero co budzące się o poranku. Poznajesz miasto, gdzie uliczki są jeszcze dość puste, słońce zaczyna leniwie wyciągać swoje promienie, a rozmowy nielicznych mieszkańców odbijają się jeszcze słabym echem. Taka sceneria idealnie odpowiada idei śniadania, na które poszłyśmy do kawiarni na rynku. Ale wcześniej, rozkoszując się porankiem i nie dobudzonym jeszcze miastem, przeszłyśmy się wokół rynku oraz znalazłyśmy punkt widokowy.
Wybiła ósma, więc powoli wstałyśmy z ławki, by leniwym krokiem pójść w stronę kawiarni. Ponieważ wyjazd był spontaniczny nie miałyśmy pojęcia, gdzie ona się znajduje - znałyśmy jedynie nazwę. Przechadzając się po rynku chciałyśmy zajrzeć do punktu informacyjnego, który jak się okazało był zamknięty. Być może to był żart od losu, ale kawiarnia znajdowała parę kroków dalej. Same drzwi kawiarni, nietypowe, w starym stylu, zwiastowały, że za nimi znajdziemy niebanalne miejsce.
I znalazłyśmy. Ciekawie było "zwiedzać" kawiarnię, jak zwiedza się muzeum. Widziałyśmy jeszcze panią która sprzątała stoliki, wybrałyśmy najbardziej nam odpowiadający który okazał się jedynym nie umytym stolikiem. Pani sprzątająca musiała być zdziwiona. Siedząc chwilkę i powoli zastanawiając się czemuż to obsługa nas nie widzi, dopiero okazało się, że otwierają nie o tej o której otwierają. To znaczy informacja na drzwiach nie odpowiada tempie pracy, gdyż musiałyśmy zaczekać jeszcze jakąś godzinkę. Ale w końcu dla turysty to nie problem, ławeczka na rynku w słońcu czekała.
Czekały i głodne gołębie. Słyszałam kiedyś taki żart, że gołębie w Krakowie mają pewnie zęby; te w Sandomierzu jednak też sobie nieźle radzą. Przelatywały nad głową, kręciły się koło nóg, uciekały przed psem i goniły rowerzystę. Kiedy już się najadły i wystarczająco znudziły naszym towarzystwem postanowiłyśmy jeszcze raz spróbować szczęścia w kawiarni.
Po dotarciu, okazało się, że nie było to zwykłe miejsce; zawierało w sobie także element artystyczny.
Na ścianach wisiały rysunki, między którymi szczerzyły się do nas stwory wydobyte z dziecięcej wyobraźni i zrobione prawdopodobnie z masy papierowej. Ladę, za którą wisiał najprawdziwszy rower oświetlały lampy wykonane ze zwykłych wiader. Miejsce raczej z tych nietypowych; chowa w sobie jeszcze jedno - kino. To wszystko odnosi się na atmosferę tego miejsca. Siadłyśmy w strategicznie dobrym miejscu aby wszystko móc podziwiać, obok okna z bocianem; z drugiej zaś strony okna wychodziły na rynek, ale głównie efekt dawała droga biegnąca w zasadzie prostopadle do kawiarni, w dodatku jest tam duży spadek więc ciekawe wrażenie, jakby chciała za chwilę wlecieć do kawiarni. Kawa - niby taka, jakiej można się spodziewać, podana z tostami, a jednak smakowała zupełnie inaczej niż zwykle. Ciekawe dlaczego ;)
W takiej atmosferze najlepiej prowadzi się rozmowy o sztuce x]
Jednak to nie tylko kawiarnia przybliżała nas do sztuki. Także liczne sklepy i sklepiki z pamiątkami czy galerie kryją w sobie wiele skarbów.
Kilka z nich udało się nabyć x]
Ale oczywiście najlepszym nabytkiem są krówki sandomierskie.
Znalazłyśmy także księgarnię z tyłu rynku. Mała, niepozorna, a jednak nasze mogłyby z niej wziąć przykład. Otóż oprócz wspaniałego doboru książek czy fajnych cytatów rozmieszczonych po całej księgarni typu: "Warto czytać książki! Dinozaury nie czytały i wiesz co się z nimi stało"; na końcu księgarni można znaleźć stolik dla siebie oraz uraczyć się kawą czy herbatą po symbolicznej kwocie, a przy okazji pogadać czy poczytać książkę którą się kupiło, lub tą którą ma się zamiar kupić.
W towarzystwie wszędobylskich kotów udałyśmy się do domu. Każdemu, kto ma ochotę na odrobinę nieprzewidzianego wariactwa szczerze polecamy takie właśnie.
